Το 1997 η παχυσαρκία χαρακτηρίστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) ως παγκόσμια επιδημία.
Με το όρο παχυσαρκία, δεν αναφερόμαστε απλώς σε ένα μικρό ποσοστό υπερβάλλοντος βαρους, αλλά σε μία κατάσταση βλαπτική πλέον για την υγεία του ασθενούς. Αφορά δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού με νευροενδοκρινολογικές επιπτώσεις που συνδέονται με ένα σύνολο παθήσεων.

Ταξινόμηση βάση του Δείκτης Μάζας Σώματος (BMI)

Το φαινόμενο της παχυσαρκίας είναι εντονότερο στις οικονομικά αναπτυσσόμενες χώρες και εξαρτάται κυρίως από κληρονομικούς παράγοντες, από τις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής. Από έναν μεγάλο αριθμό μελετών, έχει αποδειχθεί η συσχέτιση της παχυσαρκίας με παθήσεις όπως: αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, οστεοαρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, χολολιθίαση, στεφανιαία νόσο, σύνδρομο άπνοιας κατά τη διάρκεια του ύπνου, λιπώδης διήθηση ήπατος, πολυκυστικές ωοθήκες, υπογονιμότητα, μορφές καρκίνου (ενδομητρίου, μαστού, εντέρου).

Αντιμετώπιση

Ο τύπος της διατροφής είναι σημαντικό να αλλάξει ποιοτικά, όχι μόνο ποσοτικά. Η παχυσαρκία συνοδεύεται από αυξημένα επίπεδα ελευθέρων ριζών. Το πρότυπο της Μεσογειακής διατροφής είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά που δεσμέυουν και καταστρέφουν τις ελεύθερες ρίζες, παράλληλα με πολλαπλά θρεπτικά οφέλη. Συνεπώς αποτελεί ιδανική λύση. Η θρεπτική κάλυψη των παχύσαρκων ατόμων είναι επιτακτική, αν λάβουμε υπόψιν τις ανεπάρκειες στη διατροφή τους.

Τρόφιμα θερμιδικά πυκνά, όπως: γλυκά, αναψυκτικά, γρήγορο φαγητό θα πρέπει να ελαττωθούν σημαντικά και να ενταχθούν στο καθημερινό διαιτολόγιο τρόφιμα χαμηλότερης θερμιδικής αξίας. Η Μεσογειακή διατροφή χαρακτηρίζεται από:

• Την κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, οσπρίων και δημητριακών που είναι προϊόντα πλούσια σε φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά.
• Την κατανάλωση ελαιόλαδου, που αποτελεί πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων
• Την υψηλή κατανάλωση θαλασσινών και ψαριών.
• Την μέτρια κατανάλωση γαλακτοκομικών και πουλερικών
• Την κατανάλωση κόκκινου κρέατος 1 φορά στις 15 ημέρες.